Lesław Dziuba, urodzony 29 lipca 1960 roku w Piotrkowie Trybunalskim, to postać, która zapisała się na kartach historii polskiego sportu. Jako wybitny piłkarz ręczny, swoją karierę spędził na pozycji prawego rozgrywającego.
Wśród jego osiągnięć wyróżnia się zdobycie brązowego medalu Mistrzostw Świata w 1982 roku, co stanowi istotny sukces w karierze sportowej. Dodatkowo, Lesław Dziuba ma na koncie dwukrotne mistrzostwo Polski z lat 1982 i 1983, co potwierdza jego znaczącą rolę w polskiej piłce ręcznej.
Kariera sportowa
Kariera klubowa
Lesław Dziuba, który zyskał renomę w polskim handballu, swoją sportową przygodę rozpoczął w klubie Piotrcovia Piotrków, gdzie zaczął grać już w wieku 15 lat. W 1975 roku zdobył wicemistrzostwo Polski juniorów, a dwa lata później przyczynił się do awansu swojej drużyny do II ligi, zaś w 1979 roku świętował awans do ekstraklasy, chociaż jego zespół niestety zakończył sezon 1979/1980 na ostatniej pozycji w tabeli.
W 1980 roku Dziuba został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej, a w grudniu tego samego roku rozpoczął swoją grę w zespole Śląska Wrocław. Pod jego skrzydłami wrocławski klub odniósł istotne sukcesy, zdobywając brązowy medal mistrzostw Polski w 1981 roku, a także mistrzostwo kraju w 1982 roku. Dodatkowo w latach 1981 i 1982 zdobył Puchar Polski.
Od 1982 do 1988 roku Dziuba grał w Anilanie Łódź, gdzie wywalczył mistrzostwo Polski w 1983 roku oraz czterokrotnie zdobył tytuł wicemistrza kraju (1984, 1985, 1986, 1987). W tym okresie wyróżniał się jako król strzelców, zdobywając w poszczególnych latach imponujące liczby bramek: 317 w 1985, 156 w 1986, 365 w 1987 oraz 264 w 1988 roku. Po swoich polskich zmaganiach, w latach 1988-1992 reprezentował barwy szwedzkiej drużyny IF Saab Linköping, co zakończyło się wicemistrzostwem Szwecji w 1990 roku. Następnie grał w SV Post Telekom Schwerin (1992-1998), a jego trenerem w okresie 1993-1996 był Zenon Łakomy. W 1998 roku Dziuba powrócił do Polski, chwilowo grając w KS Aluminium Konin (2001-2003), gdzie pełnił również rolę trenera wspomagającego oraz kierownika drużyny.
Kariera reprezentacyjna
Na arenie międzynarodowej Dziuba miał swoje pierwsze występy z reprezentacją Polski juniorów, z którą w 1978 roku wziął udział w Młodzieżowych Zawodach Przyjaźni, zdobywając medal za trzecie miejsce. Swoją debiutancką grę w reprezentacji Polski seniorów zaliczył 13 grudnia 1979 roku w towarzyskim spotkaniu z Czechosłowacją, a jego największym osiągnięciem w karierze było zdobycie brązowego medalu mistrzostw świata w 1982 roku. Brał również udział w zawodach Przyjaźń-84, gdzie ponownie wywalczył brązowy medal. W późniejszym czasie wystąpił w mistrzostwach świata w 1986 roku (gdzie zajął 14. miejsce) i w 1990 roku (11. miejsce), a także na Igrzyskach Dobrej Woli w 1986 roku, gdzie drużyna zajęła 5. miejsce.
Dziuba w swojej karierze reprezentacyjnej rozegrał łącznie 148 meczów w biało-czerwonych barwach, zdobywając 472 bramki. Dodatkowo dwukrotnie reprezentował Wojsko Polskie na Mistrzostwach Armii Zaprzyjaźnionych – w 1981 roku, gdzie z drużyną zajął 6. miejsce, oraz w 1986 roku, zdobywając złoty medal. W 1993 roku otrzymał Diamentową Odznakę ZPRP, co stanowi kolejny dowód na jego sportowe osiągnięcia i zasługi dla polskiego handballu.
Przypisy
- a b c d e f g Władysław Zieleśkiewicz, Lesław Dziuba - supersnajper, w: Handball Polska, nr 4 (108)/2016, s. 44-49
- Władysław Zieleśkiewicz, 95 lat polskiej piłki ręcznej, wyd. ZPRP, Warszawa 2013, s. 249
Pozostali ludzie w kategorii "Sport i rekreacja":
Marzena Kubera | Michał Jonczyk | Damian Kulig | Hubert Robaszek | Marcin Malicki | Mikołaj Sawicki | Teresa Nowak | Stanisław Łuczyński | Beata Skura | Renata Gazik | Aleksandra Nowakowska (lekkoatletka) | Jakub Grzegorzewski | Marta Wójcik | Wojciech Szala | Maciej Rajski | Monika Kowalska | Mateusz Bernatek | Kamil Majchrzak | Łukasz Sapela | Roman WrocławskiOceń: Lesław Dziuba