Kamienica przy Placu Czarnieckiego 10 w Piotrkowie Trybunalskim

Pierwotnie kamienica została wybudowana w XVIII wieku i, co ciekawe, przetrwała pożar, który w 1786 roku zniszczył część miasta, stając się jednym z nielicznych obiektów, które pozostały nietknięte. W roku 1808 na posesji znajdowały się dwa obiekty – kamienica frontowa, kryta gontem, oraz drugie, mniejsze pomieszczenie kryte dachówką. Zgodnie z informacjami z 1871 roku, cała kamienica została rozbudowana do dwóch kondygnacji, co mogło świadczyć o rozkwicie jej znaczenia.

W połowie XVIII wieku nieruchomość była własnością Marianny z Kochanowskich Pieściochowej. Na przestrzeni lat, obiekt przeszedł w ręce różnych właścicieli, w tym rodziny o greckich korzeniach noszącej nazwisko Grabowski oraz rodziny Sokołowskich, która zarządzała budynkiem od 1910 roku. W 1972 roku kamienica trafiła w ręce Oddziału Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego im. Michała Rawity Witanowskiego.

Budynek ma dwie kondygnacje, a jego fasada zwrócona jest ku Placu Czarnieckiego, podczas gdy boczna ściana prowadzi do Rynku Trybunalskiego. Ekipowany z cegły, niejednokrotnie zachwyca swoją architekturą, w tym zachowanymi dekoracjami stiukowymi, które zdobią okna oraz pilastry w stylu korynckim. Wyrazy sztukaterii na parterze mają cechy stylu rokoko, natomiast na piętrze widoczne są wpływy klasycyzmu.

Na przełomie XVIII i XIX wieku w kamienicy przeprowadzono istotną zmianę, ulokowując cerkiew prawosławną z liturgią w języku greckim, która później została przeniesiona do nowej cerkwi Wszystkich Świętych, poświęconej w 1848 roku. Pod koniec XIX wieku budynek pełnił rolę cukierni, która miała piec w piwnicach.

Dziś w kamienicy znajduje się piotrkowski oddział PTTK oraz różnorodne lokale usługowe. Obiekt ten został wpisany do rejestru zabytków pod numerem 666 w dniu 12 września 1967 roku, co podkreśla jego wartość historyczną oraz kulturową dla miasta Piotrków Trybunalski.