Konrad Nałęcki

---

Życiorys

Konrad Nałęcki przyszedł na świat w rodzinie kolejarskiej, w miejscowości Piotrków Trybunalski. Uczył się w państwowym gimnazjum im. B. Chrobrego, gdzie pełnił funkcję drużynowego IV drużyny harcerskiej. Po ukończeniu szkoły i zdaniu matury w maju 1938 roku, został skierowany przez komisję poborową do jednostki zajmującej się kompanią CKM-ów. Po odbyciu szkoleń w Częstochowie, gdzie ukończył podchorążówkę 29 lipca 1939 roku, wziął udział w działaniach bojowych pod Olsztynem w pobliżu Częstochowy.

W dniu 9 września 1939 roku, Nałęcki odniósł poważne rany w trakcie transportu na Solec nad Wisłą. Z powodu odniesionych obrażeń, został ewakuowany z całym szpitalem do Lublina, gdzie trafił do szpitala PCK. Po kilku tygodniach rehabilitacji, 9 listopada 1939 roku został zwolniony do domu, gdzie kontynuował rekonwalescencję w Siedlcach. Do 1941 roku mieszkał na wsi nieopodal Siedlec, utrzymując się z udzielania lekcji prywatnych. Następnie osiedlił się w Wesołej, pod Warszawą, gdzie pracował jako robotnik placowy w młynie na warszawskiej Pradze.

W połowie kwietnia 1945 roku, Nałęcki został powołany do Ludowego Wojska Polskiego w stopniu porucznika. Pragnąc podjąć studia, starał się o zwolnienie z wojska. Po zdemobilizowaniu w jesieni 1946 roku, zdał wymagany egzamin i rozpoczął edukację na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni prof. Hanny Rudzkiej-Cybisowej. Na tej uczelni aktywnie uczestniczył w „zespołach samokształceniowych” Związku Akademickiej Młodzieży Polskiej, który był związany z kołem naukowym ASP, a jego przewodniczącym był znany artysta, Andrzej Wróblewski. W skład zespołu wchodzili również tacy artyści jak Andrzej Strumiłło, Andrzej Wajda, oraz Jan Tarasin.

W roku 1949 Nałęcki postanowił zmienić kierunek swoich studiów. Po ukończeniu egzaminów, został przyjęty na II rok studiów w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej im. L. Schillera w Łodzi. Ukończył tę prestiżową szkołę w 1953 roku, obroną pracy magisterskiej poświęconej „Środkom plastycznego wyrazu w filmie współczesnym”.

W styczniu 1953 roku rozpoczął działalność zawodową jako asystent reżysera w Wytwórni Filmów Fabularnych w Łodzi. Od lat 60. XX wieku, realizował filmy w Przedsiębiorstwie Realizacji Filmów „Zespoły Filmowe”. W 1978 roku, otrzymał pierwszą kategorię reżysera filmów fabularnych, co było dużym osiągnięciem w jego karierze.

Konrad Nałęcki zmarł 28 maja 1991 roku, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 24I-2-7).

Filmografia

Filmy o sztuce

W dorobku Konrada Nałęckiego znajdują się liczne realizacje, które wnikliwie przybliżają dzieła znanych artystów. Wśród nich wyróżniają się następujące tytuły:

• 1957: Ptaki w klatce – film o twórczości Tadeusza Makowskiego, gdzie Nałęcki pełnił funkcję scenarzysty oraz reżysera, jest to krótki metraż,
• 1957: Otwarcie i zamknięcie oczu – poświęcony twórczości Andrzeja Wróblewskiego, również jako scenarzysta i reżyser, to krótki film,
• 1962: Mansarda – fabularny film ukazujący życie Aleksandra Gierymskiego, gdzie Nałęcki był reżyserem oraz współautorem scenariusza,
• 1964: Zygmunt Waliszewski – także krótki metraż, w którego powstaniu nałęcki miał swój udział jako scenarzysta i reżyser,
• 1967: Artysta – film ten dotyka życia i twórczości wielu artystów, takich jak poeta Julian Przyboś, malarze: Jan Tarasin, Jerzy Mierzejewski, Jerzy Tchórzewski, kompozytor Wojciech Kilar oraz tancerz Stanisław Szymański. Nałęcki był odpowiedzialny za scenariusz oraz reżyserię, to film średniego metrażu,
• 1967: Podczas festiwalu filmów o sztuce we Włoszech pokazano trzy filmy, które były dziełem Nałęckiego,
• 1970: Magia Jerzego Nowosielskiego – nałęcki napisał scenariusz i zrealizował film w średnim metrażu,
• 1973: Dagny znaczy Jutrzenka – poświęcony Dagny Przybyszewskiej, był to projekt telewizyjny, w którym Nałęcki był zarówno scenarzystą, jak i reżyserem,
• 1973: Pamiętnik Tadeusza Makowskiego – film telewizyjny trwający 50 minut, również w roli scenarzysty i reżysera.

Wybrane filmy fabularne, seriale TV

Nałęcki nie ograniczał się tylko do filmów o sztuce. W jego wachlarzu znajdują się także znakomite produkcje fabularne oraz telewizyjne, do których należą:

• 1956: Dwoje z wielkiej rzeki – był to debiut artysty, przy którym Nałęcki pełnił rolę scenarzysty,
• 1959: Biały niedźwiedź – film w reżyserii Jerzego Zarzyckiego, w którym Konrad Nałęcki był II reżyserem oraz współautorem scenariusza,
• 1960: Drugi człowiek – Nałęcki w roli reżysera oraz współautora scenariusza,
• 1960: Spotkanie w mroku – realizowany przez Wandę Jakubowską, gdzie Nałęcki był II reżyserem,
• 1961: I ty zostaniesz Indianinem,
• 1963: Mansarda – po raz kolejny nałęcki jako reżyser i scenarzysta,
• 1965–1966: Czterej pancerni i pies – 8 odcinków, serial telewizyjny, w którym nałęcki pracował jako reżyser (scenariusz J. Przymanowski, St. Wohl),
• 1968–1969: Czterej pancerni i pies – w kontynuacji tegoż serialu, nałęcki reżyserował 13 odcinków (scenariusz J. Przymanowski, Maria Przymanowska, St. Wohl). Pełnił również rolę reżysera jednego odcinka, który zrealizował Andrzej Czekalski, a także Henryk Kluba, z powodu choroby Nałęckiego,
• 1974: Mniejszy szuka Dużego – film oparty na powieści Wiktora Woroszylskiego, scenariusz oraz reżyseria,
• 1977: Wszyscy i nikt – film w reżyserii Konrada Nałęckiego,
• 1978–1979: Ród Gąsieniców – serial telewizyjny obejmujący 6 odcinków, oparty na powieści J. Kapeniaka, Nałęcki pełnił rolę scenarzysty oraz reżysera.

Publikacje K. Nałęckiego

W dorobku twórczym K. Nałęckiego znajdują się niezwykle interesujące publikacje, które przyczyniają się do zrozumienia sztuki filmowej oraz jej związków z innymi dziedzinami sztuki. Oto kilka z nich:

• „Kompozycja obrazu w filmach dźwiękowych” Eizensteina (kwartalnik filmowy 28/52),
• „O wykorzystywaniu tradycji malarstwa w sztuce filmowej” Nr 30/52 Nowa Kultura,
• „Styl plastyczny filmu „HAMLET” L. Oliviera – Przegląd Kulturalny nr 5 i 6/52.

Odznaczenia

Osoba ta otrzymała szereg wyróżnień za swoje osiągnięcia w dziedzinie kultury i obronności, które podkreślają jej znaczenie w historii. Ostatnie lata działalności przyniosły liczne odznaczenia, które są świadectwem jej wartości.

• Odznaka Grunwaldzka,
• Złoty Krzyż Zasługi w 1967 roku,
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” przyznany w 1967 roku,
• w uznaniu za serial „Czterej pancerni i pies”:
• Zespołowa Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia,
• Zespołowa nagroda I stopnia Ministra Obrony Narodowej.

---

Oceń: Konrad Nałęcki

---