Budynek Gimnazjum Żeńskiego w Piotrkowie Trybunalskim

Gmach, datowany na lata 1890–1897, został zaprojektowany w eleganckim stylu neorenesansowym, co nadaje mu szczególnego uroku. Frontowa elewacja, która widoczna jest od ul. Stronczyńskiego, podzielona została na trzy wyraźne części. Centralna część tego gmachu wyróżnia się półokrągłym ryzalitem, który dekoruje zarówno parter, jak i pierwsze piętro, a na drugim piętrze zlokalizowany jest pięciokątny ryzalit. U jego szczytu znajduje się tympanon ozdobiony fryzem kostkowym, co dodatkowo potęguje efekt estetyczny całej budowli.

Z kolei główne wejście do budynku charakteryzuje się efektownym wykończeniem w postaci kolumn z motywami roślinnymi. Na pierwszym piętrze elewacja zdobiona jest boniowaniem, co nadaje mu szlachetności. Warto również zaznaczyć, że do XIX wieku na działce, na której stoi obiekt, przebiegały mury miejskie Piotrkowa.

W 1932 roku budynek ten stał się siedzibą żeńskiego gimnazjum Zrzeszenia Nauczycieli Szkół Średnich. W tym samym roku obiekt zintegrowano ze szkołą żeńską Heleny Trzcińskiej, która funkcjonowała w latach 1906–1933 w obiektach dawnego zespołu klasztornego dominikanek. W 1955 roku w budynku otwarto Studium Nauczycielskie, co podkreśla jego ciągłe znaczenie edukacyjne w regionie.

Od 2013 roku już w zmienionej formie obiekt pełni rolę Katolickiej Szkoły Podstawowej oraz Przedszkola Sióstr Dominikanek. Jej organem prowadzącym jest Rektorat Kościoła Akademickiego Panien Dominikanek p. w. Matki Bożej Śnieżnej, które od pierwszej połowy XVII wieku do 1864 roku prowadziły w przylegającym zespole klasztornym jedyną wówczas w mieście i okolicy szkołę dla dziewcząt. Ochrona tego budynku jako ważnego elementu historii Piotrkowa Trybunalskiego z pewnością nieustannie zasługuje na naszą uwagę.