Mariusz Trynkiewicz

---

Życiorys

Mariusz Trynkiewicz był synem Władysława i Urszuli z d. Komornickiej. Po ukończeniu szkoły podstawowej przez rok uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Chrobrego w Piotrkowie Trybunalskim, a następnie kontynuował naukę w technikum mechanicznym, które z powodzeniem ukończył w 1981 roku. Tematem jego pracy dyplomowej były obozy zagłady z czasów II wojny światowej.

W początkowej fazie swojej kariery marzył o wyjeździe na studia do Krakowa. Niestety, uczelnia, na którą złożył swoje dokumenty, zmieniła zasady rekrutacji, co uniemożliwiło mu podjęcie nauki w tym miejscu. Wkrótce potem, zdecydował się na aplikowanie do piotrkowskiej filii Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach, gdzie stał się studentem.

W trakcie studiów Trynkiewicz zaczął zażywać relanium. Dnia 1 września 1984 roku rozpoczął pracę w Szkole Podstawowej nr 11, gdzie prowadził zajęcia praktyczno-techniczne dla uczniów z klas V–VIII, a także organizował koło fotograficzne oraz szkolne koło strzeleckie. Niestety, w 1986 roku jego praca magisterska została odrzucona z powodu błędów w maszynopisie.

Warto również wspomnieć, że 10 grudnia tego samego roku Trynkiewicz rozpoczął służbę wojskową. W wolnym czasie lubił spędzać czas na działce rodziców, która znajdowała się we Włodzimierzowie.

Zbrodnie

Mariusz Trynkiewicz, postać tragiczna, ma za sobą szereg niezwykle poważnych przestępstw, które wstrząsnęły Polską. Jego groźne czyny zaczęły się w czasie służby wojskowej, kiedy to porwał i wykorzystał seksualnie młodego chłopca, co skutkowało wyrokiem sądu wojskowego na rok pozbawienia wolności, jednak wykonanie kary zawieszono na okres dwóch lat. Niestety, niewiele czasu zajęło mu popełnienie kolejnego przestępstwa, ponieważ zaledwie kilka tygodni po uprawomocnieniu się wyroku molestował 12-letniego chłopca, za co otrzymał 1,5 roku więzienia.

Dodatkowo, do tamtej pory zawieszona kara została odwieszona, co w konsekwencji zwiększyło jego wyrok do 2,5 roku. Wkrótce, podczas odbywania kary, znaleziono mu sposób na zawieszenie wyroku, celem opieki nad chorą matką. Jednakże 4 lipca 1988 roku, w swoim mieszkaniu przy ulicy Działkowej w Piotrkowie Trybunalskim, uknuł mroczny plan.

Zwabił przypadkowego, 13-letniego chłopca, Wojciecha Pryczka, którego najpierw molestował, a następnie udusił. Tragiczny los tej młodej ofiary zakończył się w lesie, gdzie Trynkiewicz zakopał jej ciało. Ale to nie koniec jego okrucieństw. 29 lipca 1988 roku, w podobnych okolicznościach, zwabił do swojego mieszkania jeszcze trzech chłopców: 11-letniego Tomasza Łojka oraz 12-letnich Artura Kawczyńskiego i Krzysztofa Kaczmarka.

Każde z tych dzieci doświadczyło niewyobrażalnego cierpienia, ponieważ zostały one zamordowane – nożem, przez Trynkiewicza. Ciała ofiar, po pewnym czasie, zostały wywiezione do lasu i tam podpalone, co jedynie potęgowało zgrozę, jaką budził jego czyn. Ciała te na szczęście zostały później odnalezione przez przypadkowego grzybiarza, co przyczyniło się do dalszych działań wymiaru sprawiedliwości w tej sprawie.

Śledztwo

Śledztwo prowadzone przez organy ścigania doprowadziło do zatrzymania Mariusza Trynkiewicza, który przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. W jego mieszkaniu odnaleziono liczne dowody, w tym ślady krwi oraz zegarek jednego z zamordowanych chłopców. Ciała ofiar były owinięte materiałem, który odpowiadał tkaninom użytym na zasłony w jego domu. W trakcie dochodzenia potwierdzono, że Trynkiewicz był odpowiedzialny za morderstwo, które miało miejsce 4 lipca.

W późniejszym czasie, były nauczyciel złożył zeznania, w których ujawnił, że zainteresowanie płcią męską, zwłaszcza nastolatkami, zaczęło się u niego, gdy zapragnął mieć brata. Gdy śledczy zadali mu pytanie o przyczyny zabójstw, Trynkiewicz wyjaśnił swoje motywy:

W więzieniu rodziła się u mnie nienawiść do otaczającego świata. Rodziła się we mnie zemsta. Czułem potrzebę zrobienia czegoś, za co – otrzymując wyrok – wiedziałbym, że jest faktycznie słuszny. Tam, w murach więziennych w Łodzi, rodziła się myśl zabijania. Wynikała z tego, że czułem się skrzywdzony przez sąd. Realizacja tych myśli, które mnie nawiedzały w więzieniu, nastąpiła w czasie przerwy w odbywaniu kary. I dochodzę do wniosku, że głównym motywem zabójstw była zemsta.

Mariusz Trynkiewicz, fragment zeznań

Proces, wyrok i kara

W trakcie rozprawy sądowej specjaliści z dziedziny psychiatrii orzekli, iż Mariusz Trynkiewicz był w pełni poczytalny w momencie popełnienia przestępstwa. Jego zachowanie charakteryzowało się sadyzmem oraz wyrażaniem seksualnych popędów, które były połączone z cechami algolagnii. Dodatkowo, biegli zauważyli, że mężczyzna posiada wysoki iloraz inteligencji, wynoszący 121 punktów IQ.

29 września 1989 roku, wyrok Sądu Wojewódzkiego w Piotrkowie Trybunalskim był jednoznaczny – Mariusz Trynkiewicz został skazany na cztery kary śmierci, po jednej za każde zabójstwo, oraz na dożywotnie pozbawienie praw publicznych. Jednak w wyniku amnestii z dnia 7 grudnia 1989 roku, wyrok uległ zmianie na karę 25 lat pozbawienia wolności.

Karę tę Trynkiewicz odbywał w Zakładzie Karnym nr 2 w Strzelcach Opolskich, a od 2012 roku jego miejsce odbywania kary przeniesiono do Zakładu Karnego w Rzeszowie Załężu. Ważnym aspektem jest fakt, że przez cały czas odbywania kary nie uzyskał zgody na przerwy w jej wykonywaniu.

W trakcie pobytu w więzieniu, złożył on wniosek o zmianę swojego nazwiska na Komornicki, które jest rodowym nazwiskiem jego matki. Niestety, jego prośba nie została uwzględniona przez odpowiednie instytucje, w tym Urząd Stanu Cywilnego w Piotrkowie Trybunalskim, Sąd Okręgowy w Opolu oraz wojewodę.

W 2011 roku, wydział penitencjarny Sądu Okręgowego w Opolu podjął decyzję o przymusowej terapii zaburzeń preferencji seksualnych, która miała miejsce w Rzeszowie. To działanie miało na celu leczenie problemów, z jakimi zmagał się Trynkiewicz.

Wyjście z więzienia i izolacja

11 lutego 2014 roku zakończył się okres odbywania kary przez Mariusza Trynkiewicza. W przeddzień jego wyjścia z zakładu karnego, funkcjonariusze penitencjarni dokonali przeszukania celi, w której przebywał. W wyniku tego przeszukania, do prokuratury trafiły szkice i zdjęcia o charakterze pedofilskim. Jednakże, po dokładnym przeanalizowaniu dostarczonych materiałów, prokuratura stwierdziła, że nie zawierają one treści zabronionych przez prawo, co umożliwiło jego uwolnienie w tym samym dniu.

Już 3 marca 2014 roku, na mocy tzw. ustawy o postępowaniu wobec osób stwarzających zagrożenie, Trynkiewicz został uznany za jednostkę, która stwarza poważne zagrożenie. W związku z tym nakazano jego izolację w zamkniętym ośrodku w Gostyninie. Dwa lata później, 31 lipca 2015 roku, sąd skazał go na 5,5 roku pozbawienia wolności za posiadanie dziecięcej pornografii.

W dniu 30 października 2015 roku w ośrodku w Gostyninie miała miejsce ceremonia zaślubin Mariusza Trynkiewicza z osobą, której nie ujawniono personaliów. Interesujący jest fakt, że ta tajemnicza osoba udzieliła jednego wywiadu, który został umieszczony w książce autorstwa Justyny Kopińskiej pt. „Polska odwraca oczy”, wydanej w 2016 roku.

W późniejszych latach, w wrześniu 2019 roku, Mariusz Trynkiewicz został przewieziony do Zakładu Karnego w Płocku. Jeszcze dalej, w kwietniu 2021 roku, Sąd Rejonowy w Gostyninie ponownie ukarał go, tym razem na dodatkowymi sześcioma latami pozbawienia wolności za kolejne przestępstwo związane z posiadaniem dziecięcej pornografii.

W kulturze

Tematyka związana z Mariuszem Trynkiewiczem stała się inspiracją do powstania wielu publikacji literackich oraz filmowych. Wśród książek, które poruszają wątek śledztwa i procesu, można wymienić:

• „Proces szatana?” (1990) autorstwa Eugeniusza Iwanickiego,
• „Łowca. Sprawa Trynkiewicza” (2018) Ewy Żarskiej,
• „Szatan. Mariusz T. – morderca chłopców” (2023) Andrzeja Gawlińskiego.

Równocześnie, w 2019 roku reżyser Adam Guziński ogłosił plany dotyczące realizacji filmu fabularnego poświęconego tej kontrowersyjnej sprawie.

---

Oceń: Mariusz Trynkiewicz

---