Bolesław Dratwa

---

Życiorys

W czasach młodzieńczych, jeszcze jako gimnazjalista w Piotrkowie Trybunalskim, Bolesław Dratwa wpadł na pomysł zorganizowania koła konspiracyjnego Związku Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej (ZMPN). Działalność ta odbywała się pod auspicjami Polskiej Partii Socjalistycznej – Frakcji Rewolucyjnej, a wśród uczestników znaleźli się między innymi Zygmunt Zaremba, Marian Nowicki oraz Tadeusz Żarski.

W 1912 roku zapoczątkował swoje akademickie życie na Uniwersytecie Lwowskim, jednak w ciągu roku zrezygnował ze studiów i wrócił na Łódź do Piotrkowa. Przełomowym momentem w jego działalności było wstąpienie do Polskiej Partii Socjalistycznej w 1914 roku, co otworzyło przed nim nowe możliwości. Po kilku latach, w 1919, objął stanowisko przewodniczącego Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS w Piotrkowie, a także powołano go do Komitetu Wykonawczego Rady Delegatów Robotniczych. W tamtym okresie pełnił także funkcję sekretarza Rady Związków Zawodowych w Piotrkowie.

Jako radny miasta Piotrkowa aktywnie uczestniczył w pracy zarządu miejskiego w latach 1921-1924, współpracując z Adamem Próchnikiem. W 1926 roku przeniósł swoje działania do Warszawy, gdzie z ramienia PPS został członkiem Zarządu Kasy Chorych. Z czasem doszedł do pozycji dyrektora Okręgowego Związku Kasy Chorych. W 1929 roku był krótko aresztowany w związku z zarzutami finansowymi, które dotknęły wielu aktywistów PPS. Po reorganizacji Kasy Chorych, w 1935 roku, został zwolniony.

Od 1931 do 1939 roku Bolesław Dratwa zasiadał w prezydium (jako sekretarz) Warszawskiego Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS. Po rozwiązaniu OM TUR w 1936 roku, objął stanowisko szefa Wydziału Młodzieży Warszawskiego OKR PPS. W okresach 1921-1924 oraz 1934-1939 był aktywnym członkiem Rady Naczelnej PPS.

W styczniu 1937 roku, Rada Miasta Łodzi zgłosiła go jako kandydata na wiceprezydenta miasta, gdzie prezydentem miał zostać Norbert Barlicki. Jednak, w wyniku rozwiązania Rady Miasta przez władze, wybory się nie odbyły. W czasie II wojny światowej, w 1939 roku, jako sekretarz OKR PPS, Bolesław współorganizował Robotnicze Brygady Obrony Warszawy. Pomiędzy 1939 a 1944 rokiem kierował Warszawskim Okręgiem PPS–WRN.

W 1940 roku został wybrany skarbnikiem Centralnego Kierownictwa Ruchu (CKR), a także zorganizował konspiracyjną Radę Zawodową przy PPS–WRN. W trakcie powstania warszawskiego zainicjował działalność Warszawskiego Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS przy ul. Moniuszki 1a, uruchamiając jednocześnie dzielnicowe biura dla Śródmieścia, Grzybowa, Powiśla, Czerniakowa oraz Starego Miasta.

Tragiczny koniec jego życia nastąpił 5 sierpnia 1944 roku, kiedy to został zabity podczas bombardowania w rejonie ul. Złotej 47. Jego ciało spoczęło na cmentarzu Bródnowskim (kwatera 33C-6-14). Bolesław Dratwa został odznaczony Medalem Niepodległości, co świadczy o jego wkładzie w walkę o wolność i niepodległość Polski.

---

Oceń: Bolesław Dratwa

---