Witold Janusz Rudowski, który przyszedł na świat 17 lipca 1918 roku w Piotrkowie Trybunalskim, a zmarł 10 września 2001 roku w Warszawie, był wybitną postacią w dziedzinie medycyny. Jako profesor nauk medycznych, specjalizował się w chirurgii oraz transfuzjologii, a także zdobył uznanie jako specjalista w leczeniu oparzeń.
Jego kariery naukowa była ściśle związana z Akademią Medyczną w Warszawie, gdzie pełnił funkcję profesora zwyczajnego. Jego wkład w rozwój medycyny w Polsce oraz wpływ na wielu pacjentów i studentów pozostają nieocenione.
Życiorys
Witold Rudowski, niezwykle wybitna postać w dziedzinie medycyny, ukończył tajny Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego w 1943 roku, jednocześnie stając się aktywnym uczestnikiem powstania warszawskiego. Jego kariera naukowa nabrała tempa, gdy w 1947 roku uzyskał stopień doktora, a pięć lat później, w 1952 roku, stopień doktora habilitowanego. W 1970 roku został uhonorowany tytułem profesora.
W trakcie swojej kariery pełnił istotną rolę jako dyrektor Instytutu Hematologii w Warszawie, a także jako wieloletni kierownik Kliniki Chirurgii tego instytutu. Był aktywnym członkiem Polskiej Akademii Nauk, a także przewodniczącym Towarzystwa Chirurgów Polskich oraz Prezesem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego w latach 1995-2001.
Rudowski był autorem ponad 500 prac naukowych, które ukazały się w renomowanych czasopismach krajowych i zagranicznych. Ponadto, napisał 3 książki i był promotorem ponad 20 prac doktorskich, co znacząco przyczyniło się do rozwoju hematologii w Polsce.
Po zakończeniu swojej kariery, przeżył swoje ostatnie dni w spokoju, a jego pamięć jest obecnie honorowana na Cmentarzu Komunalnym (d. Wojskowym) na Powązkach, gdzie spoczywa w kwaterze D18, w lewej kolumbarium, stronie A, rzędzie 2, niszy 3.
Odznaczenia i wyróżnienia
„Na mocy postanowienia prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego, z dnia 14 marca 2000 roku, Witold Rudowski został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. To wyróżnienie przyznano mu za jego znakomite zasługi w dziedzinie chirurgii w Polsce, a także za jego zasługi w zakresie pracy naukowej i dydaktycznej.
Warto również zaznaczyć, że był on doktorem honoris causa wielu renomowanych instytucji. W 1975 roku otrzymał ten tytuł od Akademii Medycznej w Poznaniu, w 1978 roku od Akademii Medycznej w Warszawie, a w 1980 roku od Akademii Medycznej w Łodzi. Kolejnymi uczelniami, które uhonorowały go tym tytułem, były Akademia Medyczna we Wrocławiu (1982), Akademia Medyczna w Krakowie (1989), Wojskowa Akademia Medyczna w Łodzi (1989), Akademia Medyczna w Białymstoku (1990), oraz Akademia Medyczna w Lublinie (1993) oraz Uniwersytet w Edynburgu w 1983 roku.
Przypisy
- M.P. z 2000 r. nr 14, poz. 301
- Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- Muzeum Powstania warszawskiego, biogram
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Dymitr Aleksandrow | Dyzman Krasoń | Janusz Sobański | Antoni Ostaszewski (1896–1946) | Jan Skowroński (ortopeda) | Adam Chałupczyński | Witold Chodźko | Władysław Starkiewicz | Teresa Baranowska-George | Maria Śpiewak | Karol Stanisław SzymańskiOceń: Witold Rudowski