Henryk Marian

---

Życiorys

Henryk Marian był synem Michała i Marty. W latach 1940–1945 przebywał na przymusowych robotach w Niemczech, gdzie jego doświadczenia zawodowe koncentrowały się na pracy na różnych stanowiskach. Po zakończeniu II wojny światowej, w latach 1945–1946, wykonywał zawód szlifierza w Fabryce Maszyn i Okuć Budowlanych w Piotrkowie Trybunalskim. Dodatkowo, w latach 1946 oraz 1948–1949 pracował jako robotnik w Hucie Szkła w Murowie k. Opola. W tym samym czasie, między 1946 a 1948 rokiem, odbył również służbę wojskową.

W 1946 roku został członkiem Polskiej Partii Robotniczej (PPR), a następnie przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR).

W 1950 roku związał się z aparatem partyjnym, obejmując szereg kluczowych funkcji. Pracował między innymi jako asystent w Wojewódzkiej Szkole Partyjnej w Katowicach (1949–1950) oraz jako instruktor Wydziału Szkół Partyjnych KC PZPR w latach 1950–1955. W latach 1955–1960 pełnił rolę starszego instruktora i inspektora Wydziału Organizacyjnego KC. Następnie w latach 1960–1962 studiował w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR, po czym wrócił do pracy w aparacie, obejmując kolejne stanowiska, takie jak inspektor Wydziału Organizacyjnego KC (1962–1963) oraz kierownik Centralnego Ośrodka Kursów Partyjnych (1963–1968).

Henryk Marian pełnił także funkcję zastępcy dyrektora Centralnej Szkoły Partyjnej KC PZPR w latach 1968–1969 oraz zastępcy kierownika Wydziału Propagandy i Agitacji KC w latach 1969–1971. W latach 1971–1973 był zastępcą i kierownikiem Kancelarii Sekretariatu KC PZPR oraz kierownikiem Biura Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej KC w latach 1981–1986.

Od 11 grudnia 1971 roku był również zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR. Po zakończeniu swojej kariery politycznej, spoczął na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie.

---

Oceń: Henryk Marian

---