Marian Renke

---

Życiorys

Marian Renke, urodzony w rodzinie Stanisława i Stanisławy z domu Kukulskiej, przez całe życie angażował się w różnorodne działania społeczne i polityczne. W latach 1944–1946 pracował jako robotnik w zakładach przemysłowych w Piotrkowie Trybunalskim. Studia rozpoczął na Wydziale Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Łódzkiego, jednak tytuł magistra uzyskał w 1966 roku w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR.

Już od 1947 roku był członkiem Polskiej Partii Robotniczej, a od 1948 roku przynależał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Jego działalność młodzieżowa obejmowała pełnienie ważnych ról w organizacjach takich jak Związek Walki Młodych oraz Związek Młodzieży Polskiej. W latach 1957–1964 był pierwszym sekretarzem Komitetu Centralnego Związku Młodzieży Socjalistycznej, a także członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu.

W latach 1961–1965 reprezentował okręg Wałbrzych jako poseł na Sejm PRL, gdzie pracował w Komisji Oświaty i Nauki oraz Komisji Spraw Zagranicznych. Ponadto, był zastępcą członka Komitetu Centralnego PZPR w latach 1959-1971 oraz zastępcą kierownika Wydziału Zagranicznego KC PZPR w latach 1965-1971.

Jako ambasador PRL na Kubie i Jamajce funkcjonował w latach 1971–1976. Po powrocie do kraju, Marian Renke zaangażował się w działalność sportową. Pełnił ważne role, stając na czele Polskiej Federacji Sportu (1976–1978) oraz Polskiego Komitetu Olimpijskiego (1978–1986). Równolegle, od 1978 do 1985 roku był przewodniczącym Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Sportu.

Od 1980 do 1981 roku uczestniczył w pracy Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR, a w 1983 roku zasiadł w Narodowej Radzie Kultury oraz został wybrany do Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. W latach 1986–1990 pełnił misję dyplomatyczną jako ambasador w Hiszpanii.

Marian Renke został odznaczony wieloma nagrodami, w tym Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1954), Medalem jubileuszowym „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina”, Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1963), a także Odznaką honorową „Zasłużony dla Warmii i Mazur” (1960) oraz Honorową Odznaką Miasta Łodzi (1982).

Osobiście był mężem Barbary z domu Dworzyńskiej (1928–2015). Po jego śmierci, został pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie, w kwaterze A dod.-1-39.

---

Oceń: Marian Renke

---