Jan Adolf Hertz

Hertz był absolwentem gimnazjum w rodzinnym mieście, co stanowiło fundament jego dalszej kariery literackiej. Jako dziennikarz, jego prace można znaleźć w takich publikacjach jak „Przegląd Tygodniowy”, „Niwa” czy „Rozwój”. Swoją literacką drogę rozpoczął w 1901 roku, kiedy to opublikował pierwszy tomik wierszy zatytułowany Z teki wrażeń.

W teatrze zadebiutował komedią U źródła cnót w 1910 roku, co przyniosło mu pierwsze uznanie. Wśród jego najważniejszych dzieł dramaturgicznych znajdują się takie tytuły jak Książę Józef Poniatowski (1917) oraz Podróż poślubna pana dyrektora (1931).

Jednak największy sukces odniósł swoją sztuką Młody las, wydaną w 1916 roku, która powstała na podstawie rzeczywistych wydarzeń dotyczących strajku szkolnego z 1905 roku w piotrkowskim gimnazjum. Sztuka, przyjęta z entuzjazmem przez krytyków, doczekała się także ekranizacji, której dokonał Józef Lejtes w 1934 roku.

Niestety, życie Herta zakończyło się tragicznie. W czasie II wojny światowej, po aresztowaniu przez niemieckie gestapo, zdecydował się na samobójstwo. Jego pamięć i osiągnięcia literackie są uhonorowane symbolicznie na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie znajduje się jego grób (kw. 205–IV–1).