Jan Kodrębski

Jan Kodrębski pochodził z zamożnej, żydowskiej rodziny fabrykantów, będąc prawnukiem Joska (Józefa) Szpilfogla oraz synem Markusa (Marka) Szpilfogla-Kodrębskiego i Rajzly z domu Dawidowicz. Jego dzieciństwo miało miejsce w majątku ziemskim w Woli Krzysztoporskiej. W trakcie II wojny światowej, na początku przebywał z matką w getcie w Częstochowie, a następnie ukrywał się, co miało ogromny wpływ na jego późniejsze życie.

Po zakończeniu wojny, Jan wraz z rodzicami osiedlił się na Ziemiach Odzyskanych. Dzięki rodzinnej sytuacji, zyskał możliwość leczenia ortopedycznego w Genewie. Ukończył liceum w Jeleniej Górze, a następnie w 1954 roku rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Łódzkim. Już od 1955 roku rozpoczął pracę naukową związaną z historią gospodarczą, co miało stanowić fundament jego dalszej kariery.

W 1958 roku, po ukończeniu studiów, Jan Kodrębski został asystentem profesora Borysa Łapickiego w Katedrze Prawa Rzymskiego. W 1964 roku obronił pracę doktorską, a w 1974 roku uzyskał habilitację. W 1982 roku objął stanowisko kierownika Katedry Prawa Rzymskiego na Wydziale Prawa Uniwersytetu Łódzkiego. Przez wiele lat był wykładowcą prawa rzymskiego oraz historii doktryn politycznych i prawnych, przekazując swoją wiedzę kolejnym pokoleniom studentów.

Po zakończeniu swojej działalności akademickiej, Jan Kodrębski został pochowany na cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi, gdzie spoczywa wśród pamięci swych uczniów oraz współpracowników, którzy zyskując jego wiedzę, budowali swoją przyszłość w dziedzinie prawa i nauk społecznych.