Włodzimierz Gorjaczkowski to niezwykle istotna postać w historii polskiego sadownictwa. Urodził się 12 kwietnia 1879 roku w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie rozpoczęła się jego fascynacja światem roślin, szczególnie owoców, co z czasem zaowocowało jego karierą jako wybitnego pomologa i fitopatologa.
W ciągu swojego życia, Gorjaczkowski nie tylko prowadził badania nad różnorodnością owoców, ale również intensywnie angażował się w działalność społeczną. Jego wkład w organizację polskiego sadownictwa był nieoceniony, co czyni go kluczową postacią w tej dziedzinie.
Niestety, jego życie zakończyło się 5 sierpnia 1944 roku w Warszawie, ale jego osiągnięcia pozostają inspiracją dla wielu kolejnych pokoleń specjalistów.
Życiorys
Włodzimierz Gorjaczkowski przyszedł na świat w rodzinie Teodora i Marceli z Górskich. Po zakończeniu nauki w gimnazjum, które znajdowało się w Piotrkowie Trybunalskim oraz Częstochowie, uzyskał świadectwo dojrzałości w 1899 roku. W 1904 roku zakończył edukację na wydziale przyrodniczym Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Następnie rozszerzył swoje wykształcenie, odbywając studia ogrodnicze w miejscowościach takich jak Pruszków (teren Śląska), Kraków oraz Zalszczyki.
Od 1906 roku angażował się w pracę na miejskich plantach w Warszawie. W tym samym czasie pełnił funkcję nauczyciela w różnych placówkach edukacyjnych, w tym w szkołach średnich, ogólnokształcących oraz w seminariach nauczycielskich. Gorjaczkowski był również aktywny w Towarzystwie Kultury Polskiej w latach 1906–1913. W 1924 roku obronił doktorat na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie.
W okresie od 1914 do 1922 roku pełnił funkcję dyrektora Wyższej Szkoły Ogrodniczej przy Towarzystwie Kursów Naukowych, a od 1916 roku działał w ramach Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. W latach 1918–1937 był asystentem, a później kierownikiem Stacji Ochrony Roślin Towarzystwa Ogrodniczego Warszawskiego. Jako specjalista był konsultanem Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, zajmując się szkolnictwem ogrodniczym. Pełnił także rolę kierownika referatu ogrodnictwa oraz ochrony roślin w Ministerstwie Rolnictwa.
Od 1921 roku był zastępcą profesora, a od 1928 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego sadownictwa na SGGW w Warszawie. W latach 1929–1932 był dziekanem wydziału ogrodnictwa. Gorjaczkowski stworzył ośrodek pomologiczny wraz z sadem doświadczalnym w Skierniewicach, w którym prowadził ważne badania, w tym nad aklimatyzacją odmian roślin przystosowanych do polskiego klimatu.
Był autorem wielu prac naukowych oraz popularnonaukowych, w tym znanej publikacji pt. „Sad”, która doczekała się trzeciego wydania w 1949 roku. W okresie niemieckiej okupacji zaangażował się w tajne nauczanie. Niestety, zginął tragicznie z rąk niemieckich opaskowych podczas powstania warszawskiego.
Publikacje
Włodzimierz Gorjaczkowski jest autorem wielu znaczących publikacji związanych z ogrodnictwem oraz sadownictwem. Jego prace odzwierciedlają ważność tych dziedzin w kontekście rolnictwa i edukacji. Oto lista jego znaczących dzieł:
- ogrodnictwo (stosunki rolnicze w R.P.),
- potrzeby kredytowe sadownictwa,
- znaczenie ogrodu szkolnego w wychowaniu i wykształceniu młodzieży,
- choroby roślin uprawnych,
- sadownictwo w Polsce,
- o zawodzie inżyniera-ogrodnika,
- najważniejsze zagadnienia sadownictwa w dobie obecnej,
- gospodarski sad handlowy,
- o najważniejszych chorobach roślin rolniczych i ich zwalczaniu,
- uprawa krzewów i drzew owocowych w ogrodach szkolnych,
- rola Wyższej Szkoły Ogrodniczej w życiu ogrodniczym Polski.
Przypisy
- a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 90. [dostęp 20.07.2021 r.]
- BartłomiejB. Kaczorowski BartłomiejB. (red.), Polska niepodległa. Encyklopedia PWN, Warszawa 2008, s. 270.
- Polski Słownik Biograficzny, T.8, Wrocław : Kraków, 1959, s.316.
- Zachowane i zdigitalizowane publikacje można obejrzeć w Federacji Bibliotek Cyfrowych.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Anna Rudzińska | Mieczysław Kacperczyk | Kazimierz Stronczyński | Wojciech Politowski | Anna Jerzmańska | Ryszard Szretter | Leszek Jankiewicz | Józef Czekalski | Jan Kodrębski | Władysław Wieczorek | Andrzej Tomaszewicz (historyk) | Janina Tworek-Pierzgalska | Felicjan Kępiński | Leon Dziubecki | Kazimierz Głowacki (historyk sztuki) | Jan Jerzy Karpiński | Maria Żmigrodzka | Teodor Vieweger | Jerzy Stanisław Kmieciński | Jakub KaczkaOceń: Włodzimierz Gorjaczkowski