Ryszard Szretter

W okresie 1918-1920 Ryszard Szretter pełnił funkcję asystenta w Katedrze Fizjologii Zwierząt Wolnej Wszechnicy Polskiej, a od 1920 do 1929 był asystentem w Zakładzie Fizjologii Instytutu Biologii Doświadczalnej Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. W 1928 roku uzyskał stopień doktora filozofii na Uniwersytecie Warszawskim, w ramach pracy, której temat brzmiał: "O głodowej przemianie materji u wężów". W 1929 roku objął posadę kierownika Laboratorium Fizjologicznego w Słupie, w gminie Szczawin Kościelny w województwie mazowieckim.

W trudnych czasach II wojny światowej Szretter zajmował się wyrobem zabawek, a po wybuchu powstania warszawskiego został wysiedlony do okolic Krakowa. W latach 1940-1944 angażował się w tajne nauczanie w liceum, co w tym okresie miało ogromne znaczenie dla kontynuacji edukacji w Polsce.

Po wojnie, od 1945 roku, Ryszard Szretter pracował w SGGW, gdzie piastował różne stanowiska, w tym do 1952 roku kierownika Zakładu Fizjologii. Następnie pełnił funkcję adiunkta w Katedrze Fizjologii Zwierząt, a w 1955 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego w tejże katedrze.

W swoich badaniach Ryszard Szretter skupiał się na fizjologii pracy oraz żywienia zwierząt gospodarskich. Jego prace obejmowały między innymi znaczenie kończyn przednich w rozwijaniu siły fizycznej u koni pociągowych oraz opracowanie wyników umożliwiających oznaczenie maksymalnego wysiłku i określenie cech kwalifikujących organizm do wykonywania pracy fizycznej.

W 1948 roku został członkiem korespondentem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Po zakończeniu życia, Ryszard Szretter spoczął na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim przy ulicy Młynarskiej w Warszawie (aleja E, grób 17).