Franciszek Maciejowski

---

Życiorys

Franciszek Maciejowski był wybitnym znawcą prawa rzymskiego oraz historii prawa, którego działalność przypada na XIX wiek. Jego edukacja rozpoczęła się w 1817 roku w Krakowie, gdzie w trakcie studiów pracował jako pomocnik bibliotekarza w Bibliotece Jagiellońskiej, co świadczy o jego zaangażowaniu w zdobywanie wiedzy. Po zakończeniu studiów w Krakowie, w 1822 roku, kontynuował naukę w Berlinie oraz Wrocławiu.

W 1823 roku uzyskał absolutorium na Uniwersytecie Warszawskim, a rok później otrzymał tytuł magistra praw. Następnie rozpoczął aplikację w radomskim sądownictwie. W 1838 roku został mianowany podprokuratorem w Płocku, a w 1839 objął stanowisko sędziego Trybunału Cywilnego w Kielcach. Od 1840 pełnił funkcję sędziego Sądu Kryminalnego w Warszawie oraz referenta w X Departamencie Rządzącego Senatu.

W 1854 roku Maciejowski był powołany na sędziego Sądu Apelacyjnego, co dodatkowo potwierdzał jego wysokie kwalifikacje w dziedzinie prawa. Oprócz pracy w sądownictwie, wykładał w latach 1839-1846 prawo oraz postępowanie karne podczas Kursów Prawnych w Warszawie. Po ich zakończeniu, kontynuował wykłady w Instytucie Szlacheckim w latach 1848–1857.

W 1848 roku opublikował Wykład prawa karnego, który został dostosowany do wcześniej wprowadzonej w Królestwie Polskim kodyfikacji karnej. Jego wkład w rozwój prawa został doceniony w 1861 roku, kiedy został odznaczony Orderem Świętego Stanisława 2 klasy, a rok później został adiunktem na Wydziale Prawa Szkoły Głównej Warszawskiej.

W 1863 roku objął katedrę historii oraz instytucji prawa rzymskiego na Szkole Głównej. Jego umiejętności oraz wiedza pozwoliły mu na awans do rangi profesora nadzwyczajnego, a od 1865 roku pełnił funkcję profesora zwyczajnego. W 1868 roku, na własne żądanie, przeszedł na emeryturę.

Warto również wspomnieć, że jego syn, Ignacy Maciejowski, był znanym powieściopisarzem XIX wieku, co podkreśla literackie i kulturowe dziedzictwo rodziny Maciejowskich.

Dzieła

Franciszek Maciejowski był ważną postacią w dziedzinie nauk prawnych, znanym ze swoich publikacji dotyczących prawa. Jego najistotniejszym dziełem było dwutomowe opracowanie poświęcone prawu rzymskiemu, które wykazywało głęboką znajomość tematu.

Wśród jego prac należy wymienić:

• De condictione (1830),
• Rozbior dzieła pod tytułem: Praktyka kryminalna, tojest wzór rozważnego i porządnego spraw kryminalnych sądzenia według praw przyzwoitych i przystosowanych zdaniem autorów poważnych, przez szlachetnego jmci pana Jakoba Czechowicza, radcę i sędziego miasta Chelmna, z rękopisma po jego śmierci zostawionego (1844),
• Wykład prawa karnego w ogólności z zastosowaniem Kodexu kar głównych i poprawczych z dniem 20 grudnia – 1 stycznia 1848 r. w Królestwie Polskiém obowiązującego tudzież Ustawy przechodniéj i Instrukcyi dla sądów (1848),
• Zasady prawa rzymskiego pospolitego podług instytucyj justynijańskich: wraz z krótkim wywodem dziejowego rozwoju prawodawstwa rzymskiego, T. 1-2 (1865).

Oprócz tego, Maciejowski był także encyklopedystą, który pisał hasła prawnicze do 28-tomowej Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda, która ukazywała się w latach 1859-1868. W I tomie tej encyklopedii, wydanym w 1859 roku, można znaleźć jego nazwisko na liście twórców odpowiedzialnych za stworzenie jej zawartości.

---

Oceń: Franciszek Maciejowski

---