Józef Minkina

---

Życiorys

Józef Minkina przyszedł na świat w Piotrkowie Trybunalskim, jako syn Jana oraz Józefy Miniszewskiej. W 1914 roku ukończył szkołę miejską w Pabianicach, która odpowiadała poziomowi czterech klas szkoły średniej. Z uwagi na zatarcia związane z sytuacją wojenną i zamknięciem szkół w zaborze rosyjskim, został zmuszony do nauki w trybie domowym.

W dniu 13 lutego 1919 roku ochotniczo wstąpił do 28 pułku piechoty, formującego się w Łodzi. Jako żołnierz tego pułku brał aktywny udział w wojnie polsko-ukraińskiej oraz polsko-bolszewickiej. W wyniku wykazania się odwagą został awansowany do rangi kaprala. Swoje umiejętności bojowe potwierdził w czerwcu 1920 roku, kiedy w czasie walk pod Borowem i Ozieranami, prowadził swą sekcję do kontrataku przeciwko bolszewikom i zdeklasował ich pozycje, zdobywając ich okopy.

W ciągu dwóch dni, przy ataku na Łabudzie i Stachowicze, Minkina wykazał się niezwykłą walecznością, zdobywając 3 karabiny maszynowe oraz strategiczny sprzęt wojenny, w tym wóz z wyposażeniem telefonicznym, kancelarią oraz amunicją. Szczególnie zapamiętany jest jego atak na wieś Spigalszczyzna, kiedy to jako pierwszy wkroczył do wioski, wypraszając stamtąd przeciwnika.

Te mężne czyny zostały docenione i w konsekwencji Józef Minkina został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari. Pozostając podoficerem zawodowym, kontynuował swoją służbę w 28 pułku Strzelców Kaniowskich. W 1926 roku przeszedł szkolenie w Szkole Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy, które ukończył dwuletnim kursem.

Na mocy zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej, Ignacego Mościckiego, został mianowany podporucznikiem, ze starszeństwem nadanym na dzień 15 sierpnia 1928 roku oraz z 33. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Wkrótce potem, zgodnie z decyzją Ministra Spraw Wojskowych, marszałka Józefa Piłsudskiego, trafił do 14 pułku piechoty, gdzie mieszkał do 1937 roku.

W 1930 roku zajmował 72. lokatę łączną wśród podporuczników piechoty, a starszeństwo wynosiło 33. Awans do rangi porucznika nastąpił na podstawie zarządzenia prezydenckiego z 3 grudnia 1930 roku, a datą jej nadania był 1 stycznia 1931 roku z 45. lokatą. W регулярно aktualizowanych zestawieniach zajmował różne lokaty, na przykład w lipcu 1933 roku uplasował się na 1628. miejscu, co także ujmowało w sobie 42. lokatę w starszeństwie wśród poruczników.

Józef Minkina, służąc w włocławskim 14 pułku piechoty, był odpowiedzialny za różne kluczowe stanowiska, w tym młodszego oficera szkoły kompanii karabinów maszynowych oraz dowódcę kilku kompanii, rozwijając aktywnie swoje umiejętności i doświadczenie. Jednocześnie zaangażował się w życie społeczne Włocławka, pełniąc funkcje w komisji rewizyjnej sekcji kajakarskiej w Kole Przyjaciół Harcerstwa.

Awansował na kapitana z datą 1 stycznia 1936 roku oraz 351. lokatą w korpusie. Z kolei na 19 marca 1936 roku, na wniosek Prezesa Rady Ministrów, Józef Minkina został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za swoje zasługi w służbie wojskowej.

Służba w Korpusie Ochrony Pogranicza

Następnie Józef Minkina został przeniesiony z 14 pułku piechoty do Korpusu Ochrony Pogranicza, a w grudniu 1937 roku dotarł do batalionu KOP „Podświle”, będącego częścią pułku KOP „Głębokie”. Zgodnie z rozkazem dowódcy batalionu „Podświle” Nr 192 wydanym 24 grudnia 1937 roku, został zakwalifikowany do kategorii „A” pod względem wymiaru dodatku służbowego, pełniąc funkcję dowódcy kompanii karabinów maszynowych w Podświlu.

W styczniu 1938 roku przyjął obowiązki członka batalionowej komisji odpowiedzialnej za rozpatrywanie wniosków o nadanie Odznaki KOP „Za służbę graniczną”. Z dniem 28 maja 1938 roku, kapitan Józef Minkina otrzymał Brązowy Medal za Długoletnią Służbę na mocy rozkazu dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza (rozkaz K.O.P. nr 25/38).

Od 13 do 15 czerwca 1938 roku brał udział w zawodach strzeleckich organizowanych przez pułk KOP „Głębokie”. Dnia 16 października 1938 roku, jako dowódca, zorganizował obchody związane z świętem KOP w garnizonie Podświle. Na podstawie rozkazu wydanego przez Dowódcę KOP (rozkaz L. dz. 556/tjn. Pers. I/39, ogłoszony w rozkazie dziennym batalionu „Podświle” Nr 17 z dnia 26 stycznia 1939 roku) został przeniesiony z kompanii karabinów maszynowych na stanowisko dowódcy 2 kompanii granicznej KOP „Prozoroki”. Tak więc, 30 stycznia 1939 roku, dowódca batalionu zdecydował o przerwaniu jego urlopu wypoczynkowego.

Nowe obowiązki objął z dniem 28 lutego 1939 roku, a dowództwo kompanii k.m. przekazał 18 lutego 1939 roku. Na dzień 23 marca 1939 roku wciąż sprawował funkcję dowódcy 2 kompanii granicznej batalionu „Podświle”, zajmując w tym czasie 279. lokatę wśród kapitanów piechoty według swojego starszeństwa.

Kampania wrześniowa

Na wrześniowych trasach rozpoczął działanie jako dowódca 4 kompanii piechoty II batalionu 3 pułku piechoty Korpusu Ochrony Pogranicza. II batalion 3 pp KOP został zmobilizowany przez batalion KOP „Podświle”. Jego oddział brał udział w starciach na Wołyniu, gdzie udało mu się uniknąć niewoli. W trakcie walk z wojskami radzieckimi, w rejonie wsi Nawóz, odłączył się od swojej jednostki.

Działalność w konspiracji

Józef Minkina był aktywnie zaangażowany w działalność konspiracyjną w czasie drugiej wojny światowej. Działał w strukturach Związku Walki Zbrojnej, które miały na celu opór przeciwko okupacyjnemu reżimowi. W tym okresie używał różnych pseudonimów, takich jak „Butrym”, „Granit” oraz „Jedynak”, które miały na celu ochronę jego tożsamości.

Niestety, jego działalność nie pozostała niezauważona. Został zdradzony i w dniu 22 czerwca 1941 roku aresztowany przez gestapo w Tomaszowie Mazowieckim. W czasie aresztowania był przetrzymywany w areszcie śledczym, gdzie z brutalnością poddawano go torturom w celu wydobycia informacji.

Początkowo jego los był związany z aresztem gestapo przy ulicy Zapiecek. Tam doświadczał niewyobrażalnych cierpień. W kolejnych tygodniach Minkina został przewieziony do więzienia Moabit w Berlinie, gdzie ostatecznie zginął w lipcu 1941 roku, podczas brutalnych przesłuchań.

Ordery i odznaczenia

Józef Minkina był człowiekiem, który zasłużył się dla ojczyzny poprzez swoją służbę wojskową i działalność patriotyczną. Otrzymał szereg odznaczeń, które świadczą o jego odwadze oraz poświęceniu. Wśród tych wyróżnień można wymienić:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari,
• Srebrny Krzyż Zasługi,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 „Polska Swemu Obrońcy”,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Brązowy Medal za Długoletnią Służbę,
• Odznakę Pamiątkową 28 pułku piechoty.

Warto dodać, że 25 kwietnia 1933 roku Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości podjął decyzję o odrzuceniu wniosku o przyznanie mu tego medalu, motywując to brakiem aktywności w zakresie pracy na rzecz niepodległości. Pomimo tego, Minkina pozostaje postacią ważną w historii, której wkład w obronę kraju nie jest zapomniany.

---

Oceń: Józef Minkina

---