Bohdan Górski, urodzony 9 października 1894 roku w Piotrkowie Trybunalskim, to postać, która na stałe wpisała się w historię Wojska Polskiego. Jako major piechoty, Górski odegrał istotną rolę w skomplikowanych wydarzeniach XX wieku, a jego działalność wojskowa była odzwierciedleniem poświęcenia w służbie narodowej.
Odszedł z tego świata 23 października 1942 roku, pozostawiając po sobie ślad w pamięci wielu. Jego biografia stanowi przykład zaangażowania i determinacji w czasach, które wymagały wielkiej odwagi.
Życiorys
Bohdan Górski był synem Feliksa i Jadwigi z Betlowskich. Ukończył edukację w gimnazjum, a następnie zdecydował się na życie wojskowe, wstępując do Legionów. Po tym, jak Polska odzyskała niepodległość, kontynuował służbę w armii.
W 1928 roku był w Zaleszczykach, gdzie pełnił obowiązki w batalionie podchorążych rezerwy. Cztery lata później, w 1932 roku, dołączył do 68 pułku piechoty. Jako dowódca batalionu w 25 pułku piechoty, brał udział w działaniach II wojny światowej. Po tym, jak trafił do niewoli, udało mu się uciec, wracając do Piotrkowa, gdzie pozostawił żonę oraz syna.
Na przełomie września i października 1939 roku, Bohdan wstąpił do Służby Zwycięstwa Polsce, którą od 14 lutego 1942 roku przekształcono w Armię Krajową. Wkrótce stał się członkiem Sztabu Okręgu Łódzkiego tej organizacji, a następnie objął stanowisko szefa Oddziału III Operacyjno-Wyszkoleniowego. W marcu 1940 roku, Górski stanął na czołowej pozycji w Inspektoracie Sieradzko-Wieluńskim, który obejmował wdrażanie strategii w powiatach: łaskim, sieradzkim i wieluńskim.
Po pewnym czasie, osiedlił się z rodziną we wsi Sięganów, w sąsiedztwie gospodarstwa Franciszka Świercza. Jednak 19 września 1941 roku, po aresztowaniu łącznika Jerzego Sobocińskiego, ps. „Kluska”, a także łączniczki i adiutanta, porucznika Rychłowskiego, major Górski przeniósł swoją kwaterę do pobliskiego Zwierzyńca, nieopodal Wadlewa.
W dniu 21 października 1942 roku, Górski wracał z Piotrkowa, przemierzając Generalne Gubernatorstwo oraz wioskę Mzurki k. Tuszyna, która była przystankiem w jego podróży do Kraju Warty. Prezentując dokument rosyjskiego białogwardzisty Aleksego Smirnowa, został jednak zatrzymany przez Niemców, którzy zauważyli nieścisłości w jego papierach. Aresztowany, uległ obrażeniom w wyniku postrzelenia w pierś oraz ręce. Po przewiezieniu do szpitala w Pabianicach, zmarł 23 października, a jego ciało zostało pochowane jako „Smirnowa”.
Po zakończeniu wojny, jego szczątki przeniesiono na cmentarz w Łasku. W gotyckiej farze sieradzkiej znajduje się tablica poświęcona jego pamięci, będąca symbolem uznania dla jego poświęcenia i jednocześnie hołdem dla niezwykłego życia, które prowadził.
Awanse
Bohdan Górski miał różne etapy kariery wojskowej, które były istotne dla jego rozwoju jako oficera. Wyróżniając się na przestrzeni lat, zdobywał kolejne stopnie wojskowe.
- Porucznik – awansował ze starszeństwem od 1 czerwca 1921 r.,
- Kapitán – został promowany 2 kwietnia 1929 r. z datą starszeństwa od 1 stycznia 1929 r. oraz zajmując 72 lokatę w korpusie oficerów zawodowych piechoty,
- Major – uzyskał stopień ze starszeństwem od 19 marca 1938 r.
Ordery i odznaczenia
Bohdan Górski, znany ze swojej odwagi i oddania, zdobył wiele prestiżowych odznaczeń, które świadczą o jego wyjątkowych osiągnięciach. Do najważniejszych należą:
- krzyż srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 13186,
- krzyż Niepodległości,
- krzyż Walecznych.
Przypisy
- Łukomski Ł., Polak P., Suchcitz S., Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997 r., s. 415.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Witold Żarski | Klemens Falkowski | Leon Strzelecki | Marian Frydrych | Tadeusz Puszczyński | Stefan Rowecki | Alfred Peszke | Lucjan Gawroński | Marian Skrzynecki | Jerzy Lesisz | Konrad Guderski | Stanisław Gliwicz | Mieczysław Żarski | Krzysztof Zdonek | Aleksander Hauke | Zygmunt Kujawski | Stefan Jażdżyński | Wacław Łęgowski | Aleksander Szychowski | Zygmunt TurskiOceń: Bohdan Górski