Mieczysław Żarski


Mieczysław Felicjan Żarski herbu Starykoń był znaczącą postacią w historii Polski, szczególnie w kontekście administracji sanitarnej. Urodził się 9 czerwca 1888 roku w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie rozpoczął swoją podróż życiową, która później zawiązała się z wojskiem i inżynierią leśną.

Jako kapitan administracji sanitarnej Wojska Polskiego w czasach II Rzeczypospolitej, Żarski miał istotny wpływ na organizację i zarządzanie działaniami zdrowotnymi w armii. Jego wykształcenie w zakresie inżynierii leśnej uczyniło go także cennym zasobem w różnych projektach związanych z gospodarką leśną.

Niestety, Mieczysław Żarski stał się także ofiarą brutalnych działań nacjonalistów ukraińskich, co podkreśla trudne realia polityczne tamtych czasów. Jego śmierć miała miejsce 23 lutego 1944 roku w Kątach, kończąc jego życie i karierę w tragicznych okolicznościach.

Życiorys

Mieczysław Żarski przyszedł na świat 9 czerwca 1888 roku. Był potomkiem Józefa Żarskiego, herbu Starykoń, oraz Józefy z domu Psarskiej, herbu Jastrzębiec. Swoje wykształcenie zdobył w Gimnazjum Filologicznym w Piotrkowie Trybunalskim, a następnie ukończył studia w niemieckim Lipsku, otrzymując tytuł inżyniera leśnika.

W momencie wybuchu I wojny światowej w 1914 roku, Żarski zdecydował się wstąpić do Legionów Polskich, pełniąc służbę w VI batalionie, gdzie uzyskał stopień kaprala. W maju 1915 roku awansował na dowódcę plutonu w II dywizjonie 2 pułku ułanów, a później wstąpił do legionowej służby sanitarnej, zyskując tytuł chorążego sanitarnego 24 marca 1916 roku. Jego szlak bojowy był związany z 2 pułkiem ułanów, w którym służył.

Na koniec wojny, Żarski został włączony do Wojska Polskiego, a 1 listopada 1918 roku przydzielono go do szwadronu jazdy w Mińsku Mazowieckim, który ostatecznie włączono do 5 pułku ułanów. Po awansie na podporucznika kawalerii, 20 marca 1919 roku rozpoczął kurs w Centralnej Szkole Oficerów Jazdy. W lipcu tego samego roku został skierowany do 5 pułku ułanów, a od 1 grudnia 1919 roku piastował stanowisko porucznika kawalerii, uczestnicząc w wojnie polsko-bolszewickiej.

W trakcie konfliktu, w lipcu 1920 roku został hospitalizowany, a od 30 sierpnia 1920 roku był dowódcą I oddziału w szwadronie zapasowym 8 pułku ułanów. 19 stycznia 1921 roku jego awans na rotmistrza został zatwierdzony retroaktywnie od 1 kwietnia 1920 roku. W niedługim czasie, w związku z problemami zdrowotnymi, został przeniesiony do rezerwy w lutym 1922 roku, gdzie został zweryfikowany w stopniu kapitana z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 roku. W latach 1923–1924 miał przydział w rezerwie do 10 batalionu sanitarnego w Przemyślu, a w 1934 roku figurował w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Sanoku.

Jego życie osobiste było również istotne – 24 października 1919 roku poślubił Jadwigę z domu Romer, herbu Jelita. Ślub zorganizowano w kościele św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Ociece, a para zamieszkała w pobliżu. Mieczysław i Jadwiga doczekali się siedmiorga dzieci: Marii, Andrzeja, Anny, Teresy, Stanisława, Krystyny oraz Antoniego. Jako nadleśniczy zarządzał majątkami Stary Szlak i Komańcza, a w latach 20. pełnił funkcję dyrektora lasów w Rzepedzi oraz zasiadał w radzie Komunalnej Kasy Oszczędności w Sanoku.

Podczas dramatycznych wydarzeń II wojny światowej, Żarski został zamordowany przez członków Ukraińskiej Powstańczej Armii w Kątach 23 lutego 1944 roku. Jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu w Nowym Żmigrodzie.

Warto zauważyć, że Mieczysław Żarski miał dwóch braci – Tadeusza, który był działaczem socjalistycznym i komunistycznym oraz posłem na Sejm RP II kadencji, straconym w 1934 roku w ZSRR, i Witolda, legionista i kapitan geograf, którego śmierć była wynikiem zbrodni katyńskiej.

Ordery i odznaczenia

Mieczysław Żarski, wybitna postać w historii, został odznaczony za swoje zasługi na rzecz ojczyzny. Wśród jego najważniejszych wyróżnień znajdują się:

  • Krzyż Niepodległości, przyznany 16 marca 1937 roku, za znaczący wkład w dzieło odzyskania niepodległości,
  • Krzyż Walecznych.

Przypisy

  1. Magdalena Tobiasz-Dawidowicz: Ach, co to był za ślub!. reportergazeta.pl, 19.05.2009 r. [dostęp 19.08.2015 r.]
  2. J. Dębiec: Refleksja po Święcie Zmarłych w Nowym Żmigrodzie. jaslo4u.pl, 16.11.2011 r. [dostęp 19.08.2015 r.]
  3. Witold Żarski. sejm-wielki.pl. [dostęp 19.08.2015 r.]
  4. Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Witold Żarski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 19.08.2015 r.]
  5. Edward Orłowsk: Historia gospodarki leśnej w rejonie Komańczy, powstanie i działalność Nadleśnictwa Komańcza. komancza.krosno.lasy.gov.pl. s. 12. [dostęp 19.08.2015 r.]
  6. Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 14.08.2015 r.]
  7. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 641. [dostęp 19.08.2015 r.]
  8. Jerzy Garbaczewski. 5 Pułk Ułanów Zasławskich: szkic historyczny do 1921 r.. „Rocznik Mińsko Mazowiecki”, s. 44, Zeszyt 2 / 1994.
  9. Rocznik Oficerski 1923, s. 1183, 1260.
  10. Rocznik Oficerski 1924, s. 1145, 1177.
  11. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 311, 804.
  12. Wydział Powiatowy w Sanoku. L: 14/26. „Dziennik Urzędowy Powiatu Sanockiego”, Nr 3 z 01.02.1927 r.
  13. Do wszystkich zwierzchności gmin w powiecie. „Dziennik Urzędowy Powiatu Sanockiego”, Nr 44 z 15.04.1929 r.
  14. Dz. Pers. MSWojsk, Nr 5 z 05.02.1921 r., s. 199.
  15. M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94.

Oceń: Mieczysław Żarski

Średnia ocena:4.62 Liczba ocen:23