Zygmunt Turski

---

Życiorys

Uczył się w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie zakończył edukację w szkole powszechnej. W latach 1922-1927 zdobywał doświadczenie pracy jako laborant w lokalnej aptece. Po zakończeniu pracy w aptece, 17 października 1927 roku powołano go do służby wojskowej w Wojsku Polskim, gdzie wcielono go do 84 pułku piechoty.

W roku 1928 zakończył szkolenie w szkole podoficerskiej. Od września tego samego roku, został przeniesiony do detaszowanego III batalionu wspomnianego 84 pułku, do 8 kompanii. Po zakończeniu służby zasadniczej pozostał w pułku jako podoficer nadterminowy. W 1931 roku, w Grudziądzu, ukończył Szkołę Podoficerów Zawodowych Piechoty i awansował na podoficera zawodowego. W swojej 8 kompanii pełnił funkcję dowódcy drużyny, instruktora wychowania fizycznego oraz wyszkolenia bojowego, a także podoficera gospodarczego oraz broni.

W międzyczasie, w celu uzupełnienia wykształcenia, uczęszczał do gimnazjum w Łunińcu, jednocześnie awansując do stopnia plutonowego piechoty. Po mobilizacji w marcu 1939 roku, pełnił rolę szefa 8 kompanii podczas kampanii wrześniowej. W dniu 10 września 1939 roku przebywał na tyłach niemieckich, gdzie z innymi żołnierzami ukrywał się w rejonie Rawy Mazowieckiej. Ostatecznie, 4 października 1939 roku, został wzięty do niewoli przez Niemców.

Po krótkim okresie w Rawie i Częstochowie został wysłany do Stalagu II A Görlitz, gdzie 26 października 1940 roku udało mu się uciec. Wyruszył przez Węgry do Palestyny, gdzie od 9 stycznia 1941 roku służył w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Karpackich. Początkowo pełnił funkcję sierżanta w baonie zapasowym, a później został przydzielony do 2 batalionu strzelców, gdzie objął stanowisko zastępcy dowódcy plutonu.

W dniu 16 grudnia 1941 roku odniósł rany w trakcie walk pod Gazalą. W 1942 roku zdał egzamin końcowy z zakresu sześciu klas gimnazjalnych. Od 15 kwietnia do 15 sierpnia 1942 roku uczestniczył w szkoleniu w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Palestynie, gdzie pozostał jako instruktor. W 2 batalionie strzelców od 1 lipca 1943 roku znowu pełnił funkcję zastępcy dowódcy plutonu rozpoznawczego.

Brał udział w kampanii włoskiej, a w lutym 1945 roku został ranny nad rzeką Sangro. Mianowany na stopień podporucznika piechoty 1 marca 1944 roku, jednocześnie oddano go do dyspozycji Oddziału Personalnego Sztabu Naczelnego Wodza. Od 18 października 1944 roku był z powrotem w 2 Korpusie Polskim jako pełniący obowiązki dowódcy kompanii w 23 batalionie piechoty 7 Dywizji Piechoty.

W dniu 27 stycznia 1945 roku został przeniesiony do 16 Brygady Piechoty, gdzie mianowano go dowódcą plutonu rozpoznawczego 65 batalionu piechoty. Cała brygada została włączona do składu 2 Dywizji Pancernej. Po zakończeniu służby w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia podjął decyzję o powrocie do Polski. W lipcu 1947 roku osiedlił się w rodzinnym Piotrkowie Trybunalskim, gdzie pracował jako ekspedient w sklepie. Zmarł 7 sierpnia 1975 roku w Piotrkowie Trybunalskim.

Ordery i odznaczenia

Wśród najwyższych odznaczeń, które otrzymał Zygmunt Turski, znajdują się:

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari,
• Krzyż Walecznych.

---

Oceń: Zygmunt Turski

---