Marian Nieniewski

Wojsko i służby mundurowe

Marian Tadeusz Nieniewski, znany również jako Marian Tadeusz Podgajnik, urodził się 2 lutego 1897 roku w Piotrkowie Trybunalskim. Jako kapitan artylerii Wojska Polskiego, Nieniewski stanowi istotną postać w historii naszego kraju.

Jego życie zakończyło się w tragicznym okresie II wojny światowej, kiedy to zginął między 16 a 19 kwietnia 1940 roku w Katyniu. Był jedną z ofiar okrutnej zbrodni katyńskiej, która na zawsze wpisała się w karty naszej historii.

Życiorys

Marian Nieniewski był synem Antoniego oraz Walerii z Nałęcz-Nieniewskich. Rozpoczął swoją edukację w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie. W 1915 roku jego życie nabrało wojennego rytmu, gdy został zwerbowany do Legionów Polskich przez komisariat Centralnego Biura Werbunkowego Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego, z siedzibą w Piotrkowie. Od 1 września 1915 roku pełnił służbę w 1. baterii 1 pułku artylerii.

W 1919 roku, po zakończeniu działań wojennych, wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie odbywał służbę w intendenturze DOG Warszawa. Z dniem 1 maja 1919 roku, jako podoficer byłych Legionów Polskich, pełniący służbę w 7 pułku artylerii polowej, otrzymał stopień podporucznika artylerii. Wkrótce potem, 30 lipca 1920 roku, uzyskał stopień porucznika, służąc wówczas w 2 pułku artylerii polowej Legionów. Następnie, 19 stycznia 1921 roku, został zatwierdzony na stopień porucznika w artylerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. Marian brał aktywny udział w wojnie z bolszewikami.

Na początku 1922 roku, po zakończeniu wojny, został zdemobilizowany. W latach 1922–1934 pozostawał w rezerwie 2 pułku artylerii polowej Legionów, który od 31 grudnia 1931 roku przekształcono w 2 pułk artylerii lekkiej Legionów. W dniu 29 stycznia 1932 roku został mianowany kapitanem, ze starszeństwem od 2 stycznia 1932 roku, zajmując 30. lokatę w korpusie oficerów rezerwowych artylerii. W roku 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. W 1939 roku miał przydział do 26 pułku artylerii lekkiej.

W sierpniu 1939 roku, w obliczu nadchodzącej wojny, został zmobilizowany. Podczas kampanii wrześniowej, niestety, dostał się do niewoli, tracąc wolność w rękach Sowietów. Na początku trafił do obozu w Putywlu, a w listopadzie 1939 roku został przewieziony do Kozielska. Między 15 a 17 kwietnia 1940 roku został przekazany do naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD, co wskazują dokumenty, jak np. lista wywózkowa 032/1 poz 38, nr akt 3166 z 14.04.1940. Zginął tragicznie między 16 a 19 kwietnia 1940 roku, będąc zamordowanym przez NKWD w lesie katyńskim. Jego identyfikacja miała miejsce podczas ekshumacji przeprowadzonej przez Niemców w 1943 roku, co potwierdzają zapiski w dzienniku czynności pod nr 3169. W dokumentach widnieje także informacja o jego legitymacjach, które były przy nim – legitymacji oficera rezerwy, karty mobilizacyjnej, legitymacji Krzyża Niepodległości oraz kartki pocztowej. W 1943 roku figurował na listach ofiar publikowanych w Gońcu Krakowskim numer 164 oraz Nowym Kurierze Warszawskim numer 160.

Marian Nieniewski był żonaty z Lucyną z Okupskich, która zmarła w 1967 roku; razem mieli syna Mariusza. Zamieszkiwał w Warszawie, gdzie jego żona i syn Janusz Witold (zmarły w 1934 roku) spoczywają na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 284a wprost, rząd 6, miejsce 6. Tę lokalizację uznaje się za symboliczne miejsce spoczynku Mariana Tadeusza Nieniewskiego.

W dniu 5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło, doceniając jego zasługi, pośmiertnie awansował go na stopień majora, a ogłoszenie awansu miało miejsce 9 listopada 2007 roku, podczas uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” w Warszawie.

Ordery i odznaczenia

Marian Nieniewski, znany ze swojej niezwykłej służby i poświęcenia, otrzymał szereg wyróżnień, które podkreślają jego wkład w walkę o wolność. Wśród jego najważniejszych odznaczeń znajdują się:

  • Krzyż Niepodległości – przyznany 7 lipca 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
  • Krzyż Walecznych,
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – odznaczony pośmiertnie 1 stycznia 1986 roku.

Przypisy

  1. Janusz Cisek, Ewa Kozłowska, Łukasz Wieczorek: Słownik Legionistów Polskich 1914-1918: Podgajnik Marian. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 10.10.2024 r.]
  2. Cmentarz Stare Powązki: NIENIEWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 10.10.2024 r.]
  3. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 05.10.2007 r. w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie.
  4. Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online] [dostęp 24.03.2019 r.]
  5. Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 250.
  6. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 614.
  7. Rocznik Oficerski 1924, s. 640, 778.
  8. Rocznik Oficerski 1923, s. 718, 853.
  9. Spis oficerów rezerwy 1922, s. 224.
  10. Druga lista 1922, s. 30, poz. 319.
  11. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 4 z 29.01.1921 roku, s. 151.
  12. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 31 z 18.08.1920 roku, s. 759.
  13. Dz. Rozk. Wojsk., Nr 56 z 22.05.1919, poz. 1759.
  14. M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227.
  15. Zarządzenie Ministra Spraw Wojskowych Nr 1/86 w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939”. „Dziennik Ustaw RP”. 2, s. 30, 10.04.1986 r.
  16. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 2 z 08.02.1933 roku, s. 28.
  17. J.J. Tucholski J.J., op cit, s. 668.
  18. Księga Cmentarna Katynia 2000, s. 428.
  19. a b c d e УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 539.
  20. Na Lubelskich listach katyńskich podano – legitymacja Medalu Niepodległości.

Oceń: Marian Nieniewski

★★★★★
Średnia ocena:4.96 Liczba ocen:7