Stefan Gorgoń-Drużbicki, znany również pod pseudonimem „Kurp”, był postacią o niezwykłej historii. Urodził się 13 czerwca 1923 roku w Piotrkowie Trybunalskim, a jego życie zakończyło się 7 stycznia 1997 roku w Opolu.
W trakcie swojej służby wojskowej był podporucznikiem w Armii Krajowej, a także jednym z żołnierzy 2. drużyny I plutonu Sad 2. kompanii „Rudy” w strukturach batalionu Zośka. Wziął udział w heroicznej walce podczas powstania warszawskiego, co czyni go jednym z wielu, którzy poświęcili się dla wolności Polski.
Życiorys
Stefan Gorgoń-Drużbicki był synem Henryka oraz Wandy z domu Maka. Jego edukacja rozpoczęła się w Gimnazjum im. króla Stanisława Leszczyńskiego, które mieściło się w Ostrołęce.
W czasie II wojny światowej, wziął aktywny udział w kampanii wrześniowej, a w szczególności wyróżnił się podczas bitwy nad Bzurą. Po tej heroicznej walce trafił do Stalagu II A w Neubrandenburgu. W 1943 roku, ratując się przed robotami przymusowymi, zdecydował się uciec i udał się do Warszawy. Dzięki powiązaniom z Kazimierzem Wasiłowskim miał możliwość dołączenia do Grup Szturmowych Szarych Szeregów.
W czasie powstania warszawskiego walczył w składzie I plutonu „Sad”, należącym do 2 kompanii „Rudy”, w obrębie batalionu „Zośka”. Jego działania miały miejsce głównie na Woli, Starym Mieście oraz w Czerniakowie. Poza tym, pod koniec września, przepłynął z przestrzeloną nogą Wisłę, ochotniczo docierając na Pragę, aby sprowadzić łódź dla walczących na Czerniakowie jego towarzyszy z „Zośki”.
Po zakończeniu wojny, Stefan zaangażował się w działalność drugiej konspiracji, gdzie dołączył do grupy Jana Rodowicza – Anody. Po czasie, po apelu pułkownika Jana Mazurkiewicza postanowił ujawnić się przed Komisją Likwidacyjną byłej Armii Krajowej. Rok później rozpoczął studia w szczecińskiej Szkole Morskiej, na Wydziale Nawigacyjnym.
W dniu 10 stycznia 1949 roku, Stefan został aresztowany przez funkcjonariuszy Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i umieszczony w areszcie na Rakowieckiej. Tam spędził czas w celi szpitalnej z Aleksandrem Krzyżanowskim. Po długim, bo trwającym ponad pół roku śledztwie, Wojskowy Sąd Rejonowy skazał go na dożywotnie pozbawienie wolności. Rok później Najwyższy Sąd Wojskowy złagodził ten wyrok na piętnastolatek pozbawienia wolności. Po amnestii w 1952 roku, kara została zredukowana do 10 lat pozbawienia wolności, które Stefan odbywał w więzieniu we Wronkach. Na wolność wyszedł w marcu 1954 roku.
Po wyjściu na wolność, Stefan Gorgoń-Drużbicki podjął pracę w Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Opolu. W 1980 roku, po latach nieobecności, powrócił do Związku Harcerstwa Polskiego, wstępując do opozycyjnej wobec władz komunistycznych organizacji, Kręgu Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego w Opolu. W późniejszym czasie stał się harcmistrzem w Rzeczypospolitej ZHR.
Przypisy
- Oskarżony płk Aleksander Krzyżanowski „Wilk”. Palestra- Pismo Adwokatury Polskiej. [dostęp 30.04.2011 r.]
- Norman Davies: Powstanie '44. Kraków: Wydawnictwo ZNAK, 2004 r., s. 519-520.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Włodzimierz Drzewieniecki | Ludomir Cieśliński | Adam Sałaciński | Krzysztof Owczarek (generał) | Zygmunt Turski | Aleksander Szychowski | Wacław Łęgowski | Stefan Jażdżyński | Zygmunt Kujawski | Aleksander Hauke | Marian Nieniewski | Stanisław Mieszkowski | Tadeusz Nowierski | Michał Szykulski | Mirosław Kobzareff | Stefan Szwedowski | Ludwik Martel | Robert Kopacki | Zygmunt Psarski | Stanisław GłazowskiOceń: Stefan Gorgoń-Drużbicki